Pasen

Nadat we eerste paasdag paaseiren hadden gezocht en we lekker zaten te ontbijten bedacht ik me ineens: zou het niet leuk zijn om naar opa woonboot (Robert’s vader die in een woonboot woont of is het op een woonboot woont? nou ja, je begrijpt wat ik bedoel) te rijden en dan een tasje met paaseieren en een tekening te brengen en hem daarmee te verrassen? Dat vond weerklank bij de rest, dus tekeningen werden gemaakt, een mooi bord met Fijne Pasen en hup in de auto.

Het is bijna 2 uur rijden, dus we hadden nog wel even voor de boeg. Super rustig op de weg, dat was fijn, alleen die 100 kilometer per uur dat vind ik nog wel wennen, ik houd wel van lekker door rijden 😉
Bij Amersfoort dacht ik ineens, zou het niet leuk zijn bij Robert’s dochter ook even te zwaaien en fijne Pasen te wensen?

Verrassing!

Zij is alleen thuis en dat is ook nogal wat in deze tijd. Wij van de snelweg af en naar haar toe, we verkneukelden ons al om haar verraste gezicht te zien. Wij belden aan en ja ze deed open en was Verrast! We waren allemaal superblij om elkaar te zien, ook al was het van afstand, toch was het heel fijn!!

Met een blij hart gingen we in diezelfde straat ook nog even bij Biodanza collega’s langs en ook dat was een feest! Weer onderweg in de auto was mijn hart blij, wat is het leuk om zo mensen te verrassen! Bij ‘opa woonboot’ aangekomen tikten we op zijn raam, en ja hoor, de verrassing was Groot!

‘opa woonboot’

Hij is buiten komen zitten en we hebben op 1,5 m afstand toch nog een behoorlijke tijd gekletst. Hij was heeeel blij, en wij ook!

opa en Shima

Wat mij vooral opviel was hoe groot Shima nu is, ze is 9, ze had echt interesse in zijn verhalen. En opa vroeg steeds aan haar, wil jij dit even uit de boot pakken, of dat, en met hoeveel plezier ze dat deed, zo leuk! Er is een boek over hem geschreven en die wil ze graag lezen. Het was heel verbindend op die manier, hartverwarmend!

Naar het strand

Toen we dan toch al zo’n eind hadden gereden en we in de buurt van het strand waren zijn we daarheen gereden en hebben ons nog heerlijk op het strand vermaakt. We komen daar niet zo vaak, dus we hebben enorm genoten van het geluid van de zee, van de vrijheid en speelsheid die de meiden ervoeren en voor ons daardoor even een moment van rust…

Daarna weer in de auto op weg naar huis en op de terugweg zijn we ook nog bij de andere dochter van Robert uitgestapt om hen ook te verrassen, wat is het toch leuk om te doen! En konden we de nieuwe kitten toch ook even bekijken!

Wat was het leuk om iedereen zo te verrassen, en het leukste was eigenlijk nog wel dat het niet alleen hen heel blij maakte, maar onszelf net zo blij! We waren moe, tevreden en onze ogen en bovenal onze harten waren gevoed!